Ο ήχος της σιωπής!

Τελικά, έχει ήχο η σιωπή; Φωνάζει τόσο όσο θα έπρεπε να μας τρομάζει; Κι αν δε τον ακούμε; Τί έχουμε πάθει; Πιστεύω πως κάτι δε πάει καλά. Τί έχει ανάγκη ο άνθρωπος; Τί τον κάνει ευτυχισμένο; Η σιωπή; Η ανοχή; Μπορεί η σιωπή να φωνάξει δυνατά έτσι ώστε να καλυφθούν όλοι οι άλλοι θόρυβοι που ενοχλούν καθημερινά τα αυτιά μας; Μπορεί η σιωπή να αποκρούσει τις χαζές κουβέντες; Ίσως ναι. Θέλετε να το συζητήσουμε; Πες μια περιεκτική απάντηση. Λίγα λόγια και καλά. Ζουμί και όχι κρέας. Γεύση από αγνή σιωπή. Σιωπή θεραπευτική.
Τί λες;

Θα έπρεπε όλοι να μπορούμε να ακούμε τη σιωπή των άλλων. Θα έπρεπε να μην είμαστε τόσο σίγουροι ότι τα ξέρουμε όλα. Θα έπρεπε να ξέρουμε να σωπαίνουμε πριν προσβάλουμε τη σιωπή των άλλων. Ναι, κάνει κρότο η σιωπή κάποιων ανθρώπων που και με τη σιωπή τους λένε πολλά.

Συχνά η σιωπή κάνει εκκωφαντικό κρότο και κουφαίνει τελείως όσους ήταν ήδη κουφοί σε σπουδαίες λέξεις και βαθιά νοήματα που έβγαζαν ασήμαντοι άνθρωποι από πόνο ψυχής. Αυτούς τους κρότους αν ακούγαμε θα ήμαστε σε μια ουτοπική κοινωνία με όλα τις αρετές της σωστής επικοινωνίας, της αγάπης και της ειρήνης. Κάνει, λοιπόν, τρομερό κρότο η σιωπή. Κρότο που αντέχουν μόνο μερικά δυνατά μυαλά που συνήθως υπάρχουν μέσα σε μικρούς και ασήμαντους ανθρώπους.

Οι μοναχικοί και ευαίσθητοι άνθρωποι χρησιμοποιούν κατά κόρον τη φωνή της σιωπής. Όταν συναντήσεις αυτούς τους ανθρώπους θα νιώσεις μέχρι και το τράνταγμα των ήχων τους. Θα αναταραχθεί το είναι σου. Θα νιώσεις πως σε χτύπησε ρεύμα. Το παθαίνω συχνά.

Όσο κι αν προσπάθησα να μην γράψω εδώ, δε τα κατάφερα. Δε θα μπω σε κουραστικές λεπτομέρειες. Απλά θα πω πως όταν περνούσα στιγμές παραγκωνισμού και ατέλειωτης μοναξιάς και δεν είχα κάπου να μιλήσω για όλα όσα μου συνέβαιναν κανείς δεν άκουγε την κραυγή αγωνίας μου. Εξαίρεση σε αυτό ένας άνθρωπος που ακόμη θαυμάζω και του είμαι ευγνώμων για δύο λόγους. Μου έμαθε πώς να ακούω αυτές τις κραυγές αγωνίας των άλλων και να μπορώ να μπορώ να κάνω κάτι ουσιαστικό να απαλύνω τον πόνο. Αυτά.

Όντως η σιωπή είναι η καλύτερη λύση αλλά πρέπει να είναι με την προσευχή και με την βοήθεια του Θεού να λέμε από μέσα την ευχή και να κάνουμε προσευχή σε κάθε προβλήμα που έχουμε μεσω της υπομονής που είναι αρετή ο Θεός θα βοηθήσει

Η σιωπή γίνεται φλύαρη όταν έχεις μέσα σου πολλά που δε μπορείς να βγάλεις. Η δειλία, ο φόβος για απόρριψη και η ντροπή είναι κάποια από αυτά που μας εξαναγκάζουν να κρατάμε μέσα μας τα απωθημένα μας. Ελπίζουμε πάντα όμως κάποιος να βρεθεί και να μας εξαναγκάσει να τα εξωτερικέυσουμε. Συνήθως όμως δε βρίσκεις ανθρώπους γι΄αυτό.

Συνήθως ακούμε διάφορα. Ακόμη και τη σιωπή κάποιων που σφαδάζει. Κι ενώ κάποιοι έχουμε εξοικιωθεί με το να την ακούμε, εξοικιωθήκαμε και με το να αδιαφορούμε. Δε ξέρω, αλλά νομίζω αυτό είναι χειρότερο.

Η σιωπή έχει διττή σημασία για εμένα "ακούγοντας" την σκέφτομαι ότι  μπορεί να λυτρώσει από κάτι χειρότερο,αλλά και το αντίθετο, μετά από την απόλυτη σιωπή να ακολουθεί η απόλυτη καταστροφή!!!

Η σιωπή όταν βγαίνει αυθόρμητα είναι λυτρωτική, αλλιώς είναι καταστροφική.

Η σιωπή μερικές φορές λέει όσα εμείς δε μπορούμε να πούμε με το σωστό τρόπο έτσι ώστε να έχουμε καλά αποτελέσματα. Είναι η μόνη λύση σε κάποιες έντονες συζητήσεις χωρίς λόγο. Είναι η παρέα σου όταν δεν έχεις άλλη παρέα δίπλα σου.