Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να κρυβόμαστε για πάντα. Κάποια πράγματα θα πρέπει να τα αποδεχτούμε και να μάθουμε να ζούμε με αυτά. Με τις επιλογές μας δηλαδή. Το να ζεις προσποιούμενος κάποιο άλλο άτομο δεν είναι ζωή. Θα μους πεις, η αποδοχή δεν είναι σημαντική; Ναι είναι αλλά όχι όταν είναι ψεύτικη. Δε μπορείς να νιώθεις αποδεκτός για κάτι που προσποιείσαι ότι είσαι. Κάποια στιγμή θα κουραστείς και θα βγεί άσχημα όλη αυτή η καταπίεση και θα δεις τον εαυτό που κρύβεις να βγαίνει στη χειρότερη μορφή του. Είναι δύσκολο να αποκαλύπτεις το είναι σου, ειδικά εάν δεν νιώθεις κι εσύ καλά ακόμη με αυτό, όμως θα νιώσεις καλύτερα να χάσεις όσους δε σε αποδέχονται όπως είσαι παρά να περιτριγυρίζεσαι από ανθρώπους που σε αποδέχονται για κ΄πατι που δεν είσαι.

Ελπίζω να βρεις ακριβώς μέσα σου αυτό που πραγματικά θέλεις να είσαι και βρες το κουράγιο να το προτείνεις στους άλλους, Μικρέ Ιππότη.

_________________
Δε θεωρώ τους ανθρώπους ανόητους απλά πολύ εγωιστές για να παραδέχονται τα σφάλματά τους. Έτσι έμαθαν έτσι θα συνεχίσουν εκτός κι αν αποφασίσουν να γίνουν Άνθρωποι.