Φυλακές Ανηλίκων

Μερικά παιδιά δε θα είχαν πρόβλημα να διαβάζουν όλη μέρα για τις Πανελλήνιες. Και θα ήθελαν πολύ να μπορούν να φάνε χυλόπιτα από την κοπέλα που τους αρέσει. Θα ζούσαν ευχαρίστως όλες τις «δυστυχίες» των άλλων παιδιών. Αρκεί να ήταν ελεύθερα να τις ζήσουν.

Σκέφτομαι συνέχεια πώς θα πάει το δικαστήριο, τι θα κάνω αν καταδικαστώ και τι θα κάνω αν αποφυλακιστώ. Αυτό είναι που με σκοτώνει.
Όταν σκέφτομαι τι θα έκανα αν ήμουν έξω… Φαντάζομαι τη μητέρα μου να κάθεται δίπλα μου. Με τους φίλους μου να διασκεδάζουμε όλοι μαζί. Θα έβλεπα κόσμο, όλων των ηλικιών, θα μύριζα τον καθαρό αέρα, θα χάζευα τη θέα της θάλασσας.
«Δεν πίστευα και δεν πιστεύω σε φίλους. Ο καθένας κοιτάζει μόνο τον εαυτό του. Και αυτό είναι πιο έντονο εδώ μέσα. Εδώ μέσα μπορεί κάποιος να σε σαπίσει στο ξύλο, επειδή δεν τον κοίταξες στα μάτια όταν σε χαιρέτησε ή επειδή κατά λάθος τον σκούντηξες. Πολύ λίγα παιδιά είναι διαθέσιμα να σου προσφέρουν κάτι. Νιώθω πολύ μόνος και μάλλον το δείχνω. Τουλάχιστον οι καθηγητές μου το κατάλαβαν. Κανέναν δεν έχω δίπλα μου. Ζω μόνο για τη στιγμή που θα τηλεφωνήσω στο κορίτσι μου και θα μου πει δυο γλυκές κουβέντες…

Τώρα είμαι στη φυλακή και απ’ ό,τι φαίνεται θα μείνω για πολλά χρόνια ακόμη. Ξεκίνησα να πηγαίνω στο σχολείο της φυλακής απλώς για να φεύγω από μέσα. Ποιο είναι το περίεργο; Το αγάπησα!!! Στεναχωριέμαι όταν έρχεται το Σαββατοκύριακο και περιμένω να φτάσει η Δευτέρα με αγωνία μικρού παιδιού.

Αυτή τη στιγμή οι γονείς μου έχουν ξοδέψει στους δικηγόρους σχεδόν όλα τα χρήματα που έβγαλαν με σκληρή δουλειά τα χρόνια παραμονής τους στην Ελλάδα. Το εφετείο που έρχεται θα κοστίσει άλλη μια μικρή περιουσία σε όλους μας.

«Μη με ρωτάτε αν έχω τύψεις… Θα έπρεπε; Όχι λοιπόν!!! Δεν έχω!!! Πουλούσα ναρκωτικά. Εκτελούσα εντολές ανωτέρων, γιατί μόνο με αυτό τον τρόπο θα εξασφάλιζα τη δόση μου. Ποτέ όμως δεν ανάγκασα κάποιον να πέσει στις ουσίες. Πάντοτε είχα να κάνω με άτομα που από καιρό και με τη δική τους θέληση έπαιρναν ναρκωτικά. Γιατί λοιπόν να έχω τύψεις; Αν δεν αγόραζαν από εμένα, θα αγόραζαν από έναν σαν και μένα...

Τύψεις νιώθω μόνο απέναντι σε μένα, που δεν πρόσεξα τον εαυτό μου όσο θα έπρεπε. Έφτασα στον θάνατο από τα ναρκωτικά, πολλές φορές. Ζω από καθαρή τύχη!! Είμαι “καθαρός” εδώ και πολύ καιρό και θέλω να παραμείνω έτσι μέχρι να πεθάνω…»

Στη φυλακή για να επιβιώσεις πρέπει να δείχνεις δύναμη και κουράγιο καθημερινά. Έχουμε στερηθεί τα πάντα: Οικογένεια, αγάπη, έρωτα, ξενοιασιά, διασκέδαση, φροντίδα, χαρά... Έχουμε μπει μέσα παιδιά και θα βγούμε άνδρες!».

Μια μέρα μάς πέρασε η ιδέα να κλέψουμε ένα μηχανάκι, όπως και έγινε. Κλέψαμε το μηχανάκι και την ώρα που κάναμε βόλτα μάς έπιασε η αστυνομία. Στη συνέχεια μας πήραν κατάθεση για να μας πάνε αυτόφωρο. Θυμάμαι τους αστυνομικούς να λένε: “κακοποιός, Αλβανός εγκληματίας”.

«Από τη στιγμή της σύλληψής μου το μυαλό μου είναι πολύ μπερδεμένο. Εκεί που σκέφτομαι κάτι καλό, κατευθείαν σκέφτομαι το ακριβώς αντίθετο. Δεν έχει ταραχτεί μόνο το μυαλό μου αλλά και το υποσυνείδητο και το σώμα μου.

Όσο περνούσαν οι μέρες, έβρισκα σιγά-σιγά τον εαυτό μου, γιατί γεννιόταν μια ελπίδα μέσα μου πως θα δω και πάλι τον ουρανό... Όσος καιρός κι αν περάσει θα περιμένω. Αρκεί να μην ξανακυλήσω στα ναρκωτικά, γιατί αυτά μ’ έχουν φέρει εδώ και τις δύο φορές. Ούτε εγώ ο ίδιος δεν ξέρω αν θα πάρω πάλι ναρκωτικά. Θα το μάθω μετά την αποφυλάκισή μου».

«”Τι γιο έκανα εγώ… εγκληματία;”: αυτά ήταν τα τελευταία λόγια που άκουσα από τη μάνα μου… Έχω να τη δω τρεις μήνες. Ζει στην Αλβανία με τα αδέλφια μου. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για μένα από τη στιγμή που μπήκα εδώ μέσα. Νιώθω τόσο μόνος, που αναζητώ την “οικογένεια” μέσα στη φυλακή. Βλέπω τη μάνα μου στα όνειρά μου και πάντα ξυπνάω με άσχημη διάθεση. Γιατί δε με κατάλαβε ποτέ; Γιατί δε νοιάστηκε ποτέ για το πώς νιώθω και τι θέλω από τη ζωή; Τη θυμάμαι να δουλεύει και να μεγαλώνει τα αδέρφια μου, όχι να ασχολείται μαζί μου… Μου λείπει… αλλά είναι πολύ μακριά για να της το πω!!».

Τα γράμματα των παιδιών προέρχονται από την εφημερίδα "Προσπαθώντας για το αύριο" που εκδίδει το σχολείο των φυλακών του Αυλώνα. Πηγές:Συνήγορος του Παιδιού ( ),.Άρσις (),www.theartofcrime.gr

Πηγή: Ένας 18χρονος, πρώην κρατούμενος.

Ο «ΝΕΟΣ»
Η πιο συνηθισμένη επίθεση που δέχεται ο νέος κρατούμενος είναι η πρώτη του ληστεία. Η οικονομική του κατάστασή γίνεται γρήγορα αντιληπτή από τους υπόλοιπους (από τα ρούχα, από τα έξοδά του στην καντίνα, από τη χρήση τηλεκαρτών κτλ.) και βρίσκουν την ευκαιρία πριν μπει σε κάποια ομάδα να του επιτεθούν και να του πάρουν ό,τι έχει φέρει μαζί του (ρούχα, τηλεκάρτες, ηλεκτρικές μικροσυσκευές κτλ.).
Αν ο νέος κρατούμενος αποφασίσει να αναφέρει τη ληστεία στους φύλακες και να κατονομάσει τους δράστες, αυτοί πιθανότατα θα τιμωρηθούν (συνήθως με λίγες μέρες εγκλεισμό στο πειθαρχείο). Το γεγονός αυτό δε θεωρείται ρουφιανιά, αλλά ο κρατούμενος χάνει πόντους στην άτυπη ιεραρχία της φυλακής. Για αυτό, ο κρατούμενος που έχει δεχτεί επίθεση προτιμάει να κρύβεται από τους φύλακες μέχρι να επουλωθούν τα εμφανή τραύματά του: κάθεται διαρκώς μες στο κελί του, κρύβει το πρόσωπό του στη διανομή του φαγητού και στις ημερήσιες καταμετρήσεις, φοράει ρούχα που καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος του σώματός κτλ.
Πολλοί μπορεί να θεωρείτε πως αυτά τα παιδιά είναι εγκληματίες και η θέση τους είναι εκεί.Στις φυλακές ανηλίκων εκεί όπου μένουν μέσα παιδιά πριν ακόμα ενηλικιωθούν κυρίως επειδή ήταν χρήστες ή για μικροκλοπές (πιο σπάνιο) ή για ξυλοδαρμό (σπανιότατο).
Ο νόμος προβλέπει για τους ανήλικους μια ολόκληρη σειρά από εναλλακτικές «ποινές» αντί για τη φυλάκιση (ειδικά προγράμματα για τοξικομανείς, ανάθεση σε ανάδοχες οικογένειες ή επιμελητές ανηλίκων, ιδρύματα ανηλίκων κ.α.). Τα προγράμματα αυτά, όμως, δεν χρηματοδοτούνται επαρκώς και γι’ αυτό υπολειτουργούν. Έτσι τα δικαστήρια αρκούνται στην εύκολη «λύση»: παιδιά στη φυλακή.

Παρακαλώ γράψτε όλοι εδώ τη γνώμη σας λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω.

Mpampoulas έγραψε:
«”Τι γιο έκανα εγώ… εγκληματία;”: αυτά ήταν τα τελευταία λόγια που άκουσα από τη μάνα μου… Έχω να τη δω τρεις μήνες. Ζει στην Αλβανία με τα αδέλφια μου. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για μένα από τη στιγμή που μπήκα εδώ μέσα. Νιώθω τόσο μόνος, που αναζητώ την “οικογένεια” μέσα στη φυλακή. Βλέπω τη μάνα μου στα όνειρά μου και πάντα ξυπνάω με άσχημη διάθεση. Γιατί δε με κατάλαβε ποτέ; Γιατί δε νοιάστηκε ποτέ για το πώς νιώθω και τι θέλω από τη ζωή; Τη θυμάμαι να δουλεύει και να μεγαλώνει τα αδέρφια μου, όχι να ασχολείται μαζί μου… Μου λείπει… αλλά είναι πολύ μακριά για να της το πω!!».

Τραγικό ακούγεται ανήλικα παιδιά στη φυλακή και μάλιστα σε ακατάλληλα διαμορφωμένους χώρους και με κακούς επαγγελματίες για προσωπικό, όμως το πιο τραγικό είναι να σε αγνοεί και να σε αποδοκιμάζει έτσι η μάνα σου. Μπράβο σ' αυτόν τον νέο που μετά από όλα αυτά νιώθει ότι του λείπει.

και εγώ στεναχωριέμαι σε κανέναν δεν θα άρεσε αυτό.. αλλα και αυτη ειναι μάνα να αφινει το παιδί της μεσα στην φυλκί??? μήπως έπαθε κάτι???γιατι δεν μπορει να είναι τόσο ανέσθητη.

αμα ο γιος εκανε κατι χοντρο και η μανα των αφησε να τιμωριθη με το δικιο της τοτε για αυτο ο γιος οταν καταλαβε το λαθος του δεν κρατισε κακια!!!!!!!!

stellitsa έγραψε:και εγώ στεναχωριέμαι σε κανέναν δεν θα άρεσε αυτό.. αλλα και αυτη ειναι μάνα να αφινει το παιδί της μεσα στην φυλκί??? μήπως έπαθε κάτι???γιατι δεν μπορει να είναι τόσο ανέσθητη.

Σίγουρα είναι αναίσθητη όταν ο γιος της είναι στη φυλακή για οποιοδήποτε λόγο και αυτή το μόνο που λέει είναι ότι έκανε έναν εγκληματία.

tyr@nt έγραψε:αμα ο γιος εκανε κατι χοντρο και η μανα των αφησε να τιμωριθη με το δικιο της τοτε για αυτο ο γιος οταν καταλαβε το λαθος του δεν κρατισε κακια!!!!!!!!

Η μάνα και ο πατέρας ως γονείς πρέπει να συγχωρούν τα παιδιά τους γιατί μέρους ευθύνης έχουν κι αυτοί για ότι γίνουν τα παιδιά που αυτοί γέννησαν και νουθέτησαν. Από την άλλη θεωρώ πολύ μεγάλη τη δύναμη του γιου να συγχωρήσει τη μάνα του και γι' αυτό που είναι και για την εγκατάλειψη τη στιγμή που ήθελε βοήθεια και συμπαράσταση.

Έλεος, τι άλλο πια μπορούμε να δούμε και 'φυλακές για παιδιά'!!Άλλά δεν λέω όλα τα παραπάνω ήταν συγκινητικά!! Και αυτή η μάνα πια βλέπει ότι το παίδι θα μπεί φυλάκη, το μόνο που έχει να πει είναι 'τι γιο έκανα εγώ έναν εγκληματία' εε!!

σίγουρα η συμπεριφορα της μμανας ειναι απαραδεχτη αλλα μπορει να ηταν της στιγμης!!!!!

Απλά η μάνα αυτή δεν ήταν σωστή απέναντι στο παιδί της και δεν έχει δικαιολογία γι' αυτό. Μπορεί να φταίει ή όχι για το ότι το παιδί της έφτασε να γίνει τοξικομανής και να μπει στη φυλακή. Φταίει σίγουρα όμως που δε στάθηκε στο παιδί της έστω και αργά τώρα που τη χρειάζεται. Αίσχος!

E, ένταξη και της στιγμής να ήταν είναι λίγο υπερβολικό.Αντί το παιδί να λέει 'τι μάνα είναι αυτή που έχω' τι συγχωρεί κι όλας!! Smile

το παιδί και όλα τα παιδιά τους γονείς πρέπει να τους συγχωρούμε η μάνα σίγουρα το είπε από την στεναχώρια της το έκανε και για να την δείξη η τηλεόραση...