Πίστη η εγκατάλειψη;

Είναι εύκολο να αποθαρρυνθεί ο άνθρωπος από όλα αυτά τα άσχημα που του συμβαίνουν. Δεν κάθεται όμως να σκεφτεί από που πηγάζουν όλα αυτά και αν και ο ίδιος είναι ένοχος και υπαίτιος της δημιουργίας τους...

Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν, τι κάναμε; Μήπως δεν έπρεπε; Μήπως βιαστήκαμε; Μήπως.... ; Μη σταθούμε όμως στα ερωτήματα. Ας βρούμε μια απάντηση που να μας δείχνει τι οφείλουμε από εδώ και μπρος να κάνουμε. Μια λύση στα όποια προβλήματά μας.

Γιατί;

Αν μείνουμε στα ερωτήματα σημαίνει ότι δε θέλουμε να ξεκολλήσουμε. Μας αρέσει ή μας βολεύει η στασιμότητα. Θέλουμε να έχουμε κάτι να κλαιγόμαστε, να γινόμαστε συμπαθείς με τα όσα κακά έχουμε να περιγράψουμε. Ας πάρουμε και μια κάσα και χωθούμε μέσα και να περιμένουμε και το τέλος της ζωής μας τότε.

Αν πάλι δε μας αρέσει η κατάσταση και δε θέλουμε να μας λυπούνται τότε κάτι πρέπει να κάνουμε. Να βρούμε έναν τρόπο να σταματήσουμε την αποτελμάτωση και να δραστηριοποιηθούμε. Κάτι που θα μας κάνει πάλι να νιώσουμε άνθρωποι και όχι τελειωμένη περίπτωση. Ναι. Η δύναμη βρίσκεται μέσα μας και ο Θεός μας βοηθάει να την βγάλουμε αν το θέλουμε και αν το ζητήσουμε.

Που θα βρούμε τις απαντήσεις; Μέσα μας. Οι απαντήσεις είναι γραμμένες στη συνείδησή μας. Στη φωνή του Θεού που έχουμε όλοι οι άνθρωποι μέσα μας. Ας την ακούσουμε και ας την ακολουθήσουμε. Προσοχή όμως. Ο πονηρός εχθρός μπορεί να προσποιηθεί τη φωνή αυτή και να μας οδηγήσει σε λάθος και χειρότερες επιλογές. Ας μη τα χάσουμε και ας οδηγηθούμε ψύχραιμα στη σωστή κατεύθυνση.

Δεν υπάρχει δικαιολογία για την όποια κατάσταση ζούμε που λέμε ότι δε μας αρέσει. Αν δε μας αρέσει ας την αλλάξουμε. Ο Θεός θα μας στείλει τους ανθρώπους, τις καταστάσεις και την φωνή του μέσα μας όταν το ζητήσουμε. Θα είμαστε όμως εκεί όταν θα τη στείλει ή θα περιμένουμε κάτι που ίσως δεν είναι αυτό που χρειαζόμαστε;